Linda Seewald, klant bij Winther’s Werk, schrijft een gedicht over Corona:

Corona, kom hier! – dan geef ik je

een beuk, een knal, een trap

onder je stekelige kont

je danst, ontwijkt, wurgt en steekt

ik buk, ik buig, ik barst en breek

onder jouw gewicht

al veel te lang 

was ik bang in ’t donker en voor

spinnen en slangen, het grimmige gezicht

van chefs, passanten en dictators

tot jij onzichtbaar kwam

nu voel ik je gretige klauwen

graaien, kronkelen, omhelzen, binnendringen

de hele wereld hangt in de touwen

de deur op slot, de ramen dichtgekit

en na de pauze verschijn je

in steeds weer een nieuwe outfit

je mat ons af, slaat ons neer, verdeelt en splijt

sneller, beweeglijker, en steeds feller

we raken onze verbondenheid kwijt

ik voel een vuur ontbranden

kom hier Corona, dan geef ik je

een linkse, een rechtse, één vol op de bek

ik kijk je recht in je gezicht 

jij veelvraat, lelijke schrokop, ik ben je meer dan beu

ik vecht, ik beur op, ik verdraag en fluister

er gloort geen licht aan het einde van de tunnel

wij zijn dat licht, breng het naar buiten

en ons uit het duister.

Linda Seewald, februari 2021